Study title

Tijdens de dekolonisatie-oorlog met Indonesië onderhielden Nederlandse militairen contacten met de lokale bevolking, en dus ook met Indonesische meisjes. Regelmatig werden, vaak onbedoeld, uit deze verhoudingen kinderen geboren. Na de onafhankelijkheidsoverdracht in 1949 keerden de troepen terug naar huis. Een onbekend aantal Nederlands-Indonesische kinderen bleef achter bij hun moeder in het nieuwe Indonesië. Na de soevereiniteitsoverdracht keerde het grootste deel van de soldaten terug naar Nederland, met achterlating van hun Indonesische geliefden en eventuele kinderen. Om hoeveel kinderen het gaat, weet niemand precies. Op basis van de 130.000 daar aanwezige Nederlandse militairen en de vergelijking met ‘Bevrijdingskinderen’ en kinderen van Duitse militairen tijdens de bezetting, zouden het enkele duizenden kunnen zijn. Een aantal van deze soldatenkinderen en soldatenvaders is geïnterviewd. Om hen te vinden, is een website ontwikkeld die ook dient als ontmoetingsplek voor deze groep.TaboeHet is opmerkelijk dat de afgelopen 60 jaar niet of nauwelijks verhalen bekend zijn geworden over deze oorlogsrelaties. Bij de Nederlandse vaders, maar ook bij de Indonesische moeders en de kinderen, is het onderwerp altijd taboe geweest. Historici, journalisten noch andere deskundigen hebben zich ooit over deze kwestie gebogen. Het project ‘Oorlogsliefdekind’ brengt deze niet eerder belichte groep getuigen over de oorlog voor het eerst in beeld. De initiatiefnemers van ‘Oorlogsliefdekind’ spoorden Nederlandse militairen op die destijds een liefdesrelatie hadden met een Indonesische vrouw, bij haar een kind verwekte en vervolgens geen blijvend contact met moeder en kind onderhielden. Dat laatste kwam soms doordat de legerleiding de relatie onmogelijk wilde maken door de militair over te plaatsen, soms ook gewoon omdat de militair naar Nederland terugkeerde en een nieuw leven begon.WeeshuizenOok een aantal ‘soldatenkinderen’ is uitgebreid geïnterviewd. Sommige van hen werden...